ឣនុស្សាវរីយ៍ លោករិនសុផាត សិល្បករមួយរូបនៅល្ខោនសៀកកម្ពុជាហ្វារ Remembering RIN Sophat
ថ្ងៃទី២៤ខែធ្ណូនេះជាគំរប់់ខួប១ឆ្នាំនៃការចាកចេញភ្លាមៗរបស់មិត្តរួមការងារ, សិល្បករ, ដែលយើងស្រលាញ់និងនឹករលឹក លោក រិន សូផាត។ សូមយេីងចងចាំគាត់និងចងចាំថាអំំពេីល្អដែលយេីងអាចធ្វេីឥឡូវនេះបានមិនគួរចាំថ្ងៃស្អែកឡេីយ។ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកអាចនឹងយឺតពេល។
“ឱ សេចក្តីស្លាប់អើយ!! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដង្ហោយហៅខ្ញុំម្លេះ? សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់? សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងយឺតៗ។ ខ្ញុំពុំមានភាពភិតភ័យនឹងសេចក្តីស្លាប់ឡើយ ! សេចក្តីស្លាប់អើយសេចក្តីស្លាប់ !! ជិវិតដែលត្រូវបានផ្តល់មកឲ្យយើង យើងឈ្នះវាដោយការលះបង់វា ។ សូមឲ្យការស្លាប់មានកិត្តិនាមជាអមតះ តែ នៅរស់ប្រកបដោយការស្រលាញ់ដែលមិនមានទីបញ្ចប់។ កុំហុសនៃជិវិតដង្ហោយរកសោភណ្ឌ័នៃសេចក្តីមេត្តា ដែលអាចធ្វើអោយការផ្លាស់ប្តូរនៅភាពឯការបស់ខ្លួនឲ្យទៅជាភាពចុះសំរុងជាមួយនឹងរបស់គ្រប់យ៉ាង ។ ជិវិត! ដូចជាក្មេងម្នាក់សើចកំពុងគ្រវីប្រដាប់លេងដែលគ្មាន់ជិវិតរបស់វា នៅពេលដែលវាកំពុងរត់ដូច្នេះដែរ ។ សូមកុំធ្វើអោយឈឺចាប់ខ្លួនឯងដោយការស្រមៃក្នុងស្បៃអន្ធកាល។ សេចក្តីភ័យខ្លាចជាច្រើនកើតឡើងពីភាពឯកា ភាពស៊ីជម្រៅនៃការអនុវត្តន៍ដ៏ត្រឹមត្រូវមួយគឺកំអោយមានភាពតឹងតែងចំពោះខ្លួនឯង ។ សូមរក្សានូវសន្តិភាពក្នុងព្រលឹងអ្នកទោះបីជាវាមិនល្អ មិនបរិសុទ្ធ នឹងមិនដូចបំណងក៏ដោយ តែវានៅតែជាពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោក ជាពិសេសកុមារ និង រស់នៅប្រកបដោយសន្តិភាព ទាំង ផ្លូវចិត្ត ផ្លូវកាយ និង សង្គម ៕”
Why are you whispering at me, death?
Death, crawling toward me and secretly looking at me
Death, slowly coming toward me
I will not be afraid of death
Death, Death,
Life is given to us, we earn it by giving it
Let death have the immortality of fame
But the living immortality of love
Life’s errors cry for merciful beauty
That can modulate their isolation
Into a harmony with a whole.
Life, like a child, laughs; shaking its rattle of death as it runs.
Do not distress yourself with dark imaginings.
Many fears are born of fatigue and loneliness.
Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself.
Keep peace in your soul.
With all in a sham, drugery and broken dreams, it is still beautiful
I wish all people, especially children
Would have peace: physically, mentally and socially.
សូមអរគុណអ្នកនិពន្ធកំណាព្យ & តន្ត្រី ជាមួយ អារម្មណ៍ ស្រងេះស្រងោចយ៉ាងខ្លាំង លោកគ្រូឃួនដេត Det Khuon។ កំណាព្យ និពន្ធ ដោយលោក ឃួន ដេត បំផុសគំនិតដោយកំណាព្យដោយMax Ehrmann’s Desiderata 1952 តន្ត្រី និពន្ធ ដោយលោក លី វ៉ាន់ថាន់ Vanthan Belo
ជីវិតគ្រួសារ និងសេរីភាព។ Family life vs. freedom
បកប្រែពី http://chivit.org/family-life-vs-freedom
ដោយ ធិក កល្យាណ
ជីវិតគ្រួសារ និងសេរីភាព
នៅពេលដែលខ្ញុំចាកចេញពីក្រុមហ៊ុនដែលខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការសហការីមួយចំនួនដែលបំពេញការងារក្នុងក្រុមបានមកជួបខ្ញុំដើម្បីលាគ្នា នៅពេលនោះខ្ញុំសង្កេតឃើញថា កែវភ្នែករបស់ពួកគេបង្ហាញប្រាប់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់នូវអារម្មណ៏របស់ពួកគេ គឺពួកគេពិតជាសោកស្តាយណាស់ដែលឃើញខ្ញុំចាកចេញ ហើយច្រណែនដោយសារពួកគេក៏ចង់ធ្វើបែបហ្នឹងដូចគ្នាតែពួកគេនៅមិនទាន់ដាច់ចិត្តដាក់ពាក្យឈប់នៅកន្លែងការងារចាស់ដែលផ្តល់ប្រាក់ខែសមរម្យស្របពេលដែលពួកគេមិនទាន់ទទួលបានឪកាសការងារនៅកន្លែងថ្មីនៅឡើយ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តីខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៏ភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលដឹងថាមានប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនបាន
សម្រេចចិត្តថាឈប់ធ្វើការ បើទោះជាមិនទាន់រកបានការងារថ្មីធ្វើក៏ដោយ។
នៅបណ្តាបស្ចិមប្រទេស អ្នកនឹងមិនអាចឈប់ធ្វើការបាននោះទេ បើអ្នកមិនទាន់ទទួលបានការងារថ្មីមួយទៀត។ ព្រោះការសម្រេចចិត្តថាឈប់ពីការងារភ្លាមៗនេះ អាចធ្វើអោយអ្នកមានអារម្មណ៏ថា ខ្មាស់អៀនដោយសារគ្មានការងារធ្វើ និងដោយសារតែមិនអាចពឹងផ្អែកទៅលើឪពុកម្តាយទាំងស្រុង ឫអោយឪពុកម្តាយចិញ្ចឹមនោះឡើយ ព្រោះអ្នកធំពេញវ័យហើយ។
បន្ទាប់មករង្វង់ដ៏កាចសាហាវបានចាប់ផ្តើម: គ្មានផ្ទះ, គ្មានអាសយដ្ឋាន, គ្មានលទ្ធភាពដើម្បីទទួលបានការងារធ្វើ, ដូចនេះ គ្មានការងារមានន័យថាគ្មានផ្ទះរស់នៅ …
ពេលនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ធ្វើការចែករំលែកថា ប្រជាជនខ្មែរពិតជាមានសំណាងខ្លាំងណាស់ ដែលបានរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាសង្គមមួយដែល ចំណងក្នុងគ្រួសារ ត្រូវបានចាត់ទុកជារឿងសំខាន់។ ការរស់នៅជួបជុំគ្រួសារ អាចធ្វើអោយអ្នកមានអារម្មណ៏ថាមានសម្ពាធ ឫ បន្ទុកឧទាហរណ៏នៅពេលដែលលោកអ្នកមានគំនិតខុសគ្នាពីឪពុកម្តាយរបស់អ្នក ឫក៏នៅពេលប្រពន្ធរបស់អ្នកនៅមិនសូវចុះសម្រុងជាមួយសាច់ថ្លៃ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ខ្ញុំសង្កេតឃើញថានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមានជនអនាថាឫជនគ្មានផ្ទះសម្បែងរស់នៅ តិចជាងនៅបរទេស។
ជួនកាល នៅក្នុងគ្រួសារទាំងមូលដែលមានសមាជិកជាច្រើនដូចជា យាយតា ពូមីង បងប្អូនជីដូនមួយ គឺមានសមាជិកតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលមានការងារធ្វើ រកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់តំរូវការគ្រួសារទាំងមូល។
និយាយអោយខ្លីទៅការរស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ប្រជាជនខ្មែរ ហាក់ដូចជាមានការចុះសម្រុងជាងគ្រួសារមួយចំនួនដែលរស់នៅក្រៅប្រទេស វាមិនមែនមានន័យថា ពួកគេរស់នៅចុះសម្រុងគ្នា
គ្រប់ពេល នោះទេពួកគេក៏អាចឈ្លោះទាស់ទែងគ្នាដែរ ប៉ុន្តែពួកគេគ្រាន់តែដឹងថាទោះជា
មានរឿងអ្វីក៏ដោយក៏គេនៅតែជាគ្រួសារតែមួយ ហើយពួកគេដឹងថាត្រូវរស់នៅជាមួយគ្នាយ៉ាងម៉េច ទទួលយកកំហុសរបស់សមាជិកម្នាក់ៗតាមរបៀបណា……
´«វាមានលក្ខណៈងាយស្រួលខាងសេដ្ឋកិច្ចជាងនៅក្នុងវប្បធម៌លោកខាងលិចរបស់យើង ព្រោះ
មនុស្សភាគច្រើនដែលរស់នៅបរទេស តែងតែព្យាយាមស្វែងរកសេរីភាព និងឯករាជ្យភាពរបស់ពួកគេ ដែលបណ្តាលអោយពួកគេក្លាយជាមនុស្សអត្មានិយម និង តែងតែមានហេតុផលរៀងៗខ្លួន ហើយអ្វីទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាកត្តាបន្ថែមនូវសម្ពាធសម្រាប់ខ្លួនពួកគេផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែទោះជាបែបនេះក្តី មនុស្សយើងម្នាក់ៗមិនអាចរំពឹងតែទៅលើឪពុកម្តាយរបស់អ្នកទាំងស្រុងនោះទេ អ្នកត្រូវស្វែងរកផ្លូវជីវិតសម្រាប់ខ្លួនឯង និយាយរួមទៅ ត្រូវព្យាយាមរស់ដោយខ្លួនឯង ឫខ្លួនត្រូវទីពឹងខ្លួន»៕
ពិបាកធ្វើការជាមួយនិងអ្នកគ្រប់គ្រង។ It is difficult to work with my manager. What should I do?
Credit: http://chivit.org/its-difficult-to-work-with-my-manager-what-should-i-do
Translation to Khmer by Thik Kalyann.
បកប្រែពី : http://chivit.org/its-difficult-to-work-with-my-manager-what-should-i-do
ដោយ ធិក កល្យាណ
តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច នៅពេលដែលខ្ញុំពិបាកធ្វើការជាមួយអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ?
អ្នកប្រហែលជាគិតទៅដល់ការលាឈប់ពីការងារ នៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៏ថាធ្វើការមិនចុះសម្រុងជាមួយនិងអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក ប៉ុន្តែគ្រាន់តែដឹងថាអ្នកអាចនឹងជួបអ្នកគ្រប់គ្រងថ្មីដែលមានអត្តចរិតស្រដៀងគ្នានិងអ្នកគ្រប់គ្រងចាស់នៅកន្លែងបន្ទាប់របស់អ្នក ហើយអ្នកក៏មិនអាចចេះតែដាក់ពាក្យលាឈប់ គ្រប់ពេលនោះទេ ព្រោះវាធ្វើអោយអ្នកCV របស់អ្នក មើលទៅមិនសូវជាល្អ ដោយសារតែផ្លាស់ប្តូវការងារច្រើនកន្លែងពេក ហើយជាពិសេសនោះ អ្នកនឹងមិនអាចមានឪកាសបានរៀននូវបទពិសោធន៏ថ្មីៗទាល់តែសោះ។ ដូចនេះ បើគំនិតលាឈប់ពីការកំពុងតែហោះហើរចុះឡើងក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នក អ្នកគួរតែផ្តល់ពេលវេលាខ្លះសម្រាប់ខ្លួនឯង រកដំណោះស្រាយកែប្រែស្ថានភាព ឫបង្កើតនូវគម្រោងចាកចេញ។
គម្រោងចាកចេញ មិនមែនមានន័យថា អ្នកត្រូវតែលាឈប់ដើម្បីអោយស្រួលចិត្តនោះឡើយ តែអ្នកអាចនឹងបញ្ចប់បញ្ហាដោយអ្នកនៅតែបន្តការងាររបស់អ្នកដដែល។ វាស្រដៀងទៅនិង ការចុះកិច្ចសន្យាអាពាហ៏ពិពាហ៍អ៊ីចឹងដែរ គឺអ្នកទាំងពីរនឹងសម្រេចចិត្តថាលែងលះគ្នា នៅពេល ជីវិតអាពាហ៏ពិពាហ៏របស់អ្នក មិនស្រស់បំព្រងដូចថ្ងៃដំបូង។
«អ្នកអាចព្យាយាមសាកល្បងធ្វើចំណុចទាំងនេះជាមួយនិងអ្នកគ្រប់គ្រងអ្នក ដើម្បីកែប្រែស្ថានភាព៖ ត្រូវយល់ពីតំណែងរបស់គាត់, យល់ពីអារម្មណ៏របស់គាត់, តើអ្វីដែលជាគោលបំណងរបស់គាត់, និយាយប្រាប់គាត់ពីបំណងរបស់អ្នក និង លើកឡើងពីដំណោះស្រាយ»
ឧទាហរណ៏៖បញ្ហាទៅលើការគ្រប់ពេលវេលា ឫ មកពីបញ្ហាទំនាក់ទំនងគ្នា?
មិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំ បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់នាងបានធ្វើអោយនាងមានអារម្មណ៏ថាតានតឹង។ អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់នាងបានផ្តល់ការងារយ៉ាងច្រើនអោយនាង ហើយតែងតែស្តីបន្ទោស នៅពេលដែលនាងធ្វើការទាំងនោះមិនហើយតាមពេលកំណត់។
ដំណោះស្រាយ៖ អ្នកគួរតែប្រាប់អ្នកគ្រប់គ្រងអ្នកថា អ្នកមានការងារ ក, ខ, និង គ ដែលត្រូវធ្វើ ហើយឥឡូវនេះអ្នកបានបន្ថែមការងារ ឃ មកអោយអ្នកទៀត។ ហើយអ្នកគួរតែសួរទៅកាន់គាត់វិញថា តើគាត់អាចប្រាប់អ្នកបានទេថា តើការងារមួយណាដែលចាត់ទុកជាការងារអាទិភាពដែលអ្នកគួរតែធ្វើមុន ដើម្បីធ្វើអោយហើយទាន់ពេលវេលា ព្រោះអ្នកមានអារម្មណ៏ថា អ្នកនឹងមិនអាចធ្វើការងារទាំងនោះហើយនៅក្នុងពេលកំណត់ដែលគាត់បានដាក់កាលពីពេលមុន។ បើគាត់ជាអ្នកគ្រប់គ្រងល្អ នោះគាត់នឹងណែនាំអោយអ្នកធ្វើការងារណាមុន ឧទាហរណ៏ គាត់នឹងប្រាប់អ្នកថា«សម្រាប់ការងារ ក, ខ, និង គ ខ្ញុំត្រូវការអោយអ្នកចំណាយពេល១ម៉ោង សម្រាប់ធ្វើការងារនីមួយៗ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានពេលនេះគឺ លទ្ធផលនៃការងារ ឃ។ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកអាចនឹងត្រូវការពេលវេលាបន្ថែម ដើម្បីធ្វើវា ប៉ុន្តែអ្នកអាចធ្វើវាតាមវិធីនេះ ឫរបៀបនោះ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចផ្តល់នូវមតិត្រលប់មកវិញ មុនចេញពីធ្វើការនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីអោយខ្ញុំដឹងថា តើការងារ ឃ នេះមានតម្លៃអោយខ្ញុំបន្តតាមទិសដៅហ្នឹងឫយ៉ាងណា។
ឧទាហរណ៏៖បញ្ហាទៅលើការគ្រប់ពេលវេលា ឫ មកពីបញ្ហាទំនាក់ទំនងគ្នា?
អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំបានស្នើអោយខ្ញុំតាមដាននូវបញ្ជីវត្តមាន ប៉ុន្តែក្រុមការងាររបស់ខ្ញុំតែងតែមកធ្វើការយឺតពេល ហើយពេលខ្លះ ពួកគេមិនមកធ្វើការដោយមិនបានប្រាប់ខ្ញុំជាមុនទៀតផង ដូចនេះខ្ញុំតែងតែរាយការណ៏យឺតយ៉ាវអំពីបញ្ហាអវត្តមាន ហើយខ្ញុំទទួលបានការស្តីបន្ទោសពីខាងផ្នែកធនធានមនុស្ស និងអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំថែមទៀតផង។ ខ្ញុំបានព្យាយាមគ្រប់យ៉ាង ដោយអង្វរក្រុមការងាររបស់ខ្ញុំ គំរាមពួកគេដោយបង់ប្រាក់ពិន័យ៥ដុល្លា ជារៀងរាល់ពេលដែលពួកគេមកយឺត ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែមិនផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់របស់គេសោះឡើយ។
ការស្នើរបស់ខ្ញុំ៖ តើអ្នកមានធ្លាប់បាននិយាយអំពីបញ្ហានេះប្រាប់ទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកហើយឫនៅ?
បើសិនជាធ្លាប់ ហើយគាត់នៅតែមិនមានដំណោះស្រាយសម្រាប់អ្នក នោះអ្នកគួរតែកំណត់នូវទំហំទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នកអោយបានច្បាស់លាស់ជាមួយគាត់ ដោយប្រាប់គាត់ថា អ្នកយល់ព្រមត្រួតពិនិត្យបញ្ជីអវត្តមាន ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថា អ្នកត្រូវទទួលខុសត្រូវក្នុងការធ្វើអោយពួកគេមកធ្វើការទាន់ពេលនោះទេ ព្រោះអ្នកមិនមែនជាអ្នកគ្រប់គ្រង ដូចនេះអ្វីដែលអ្នកគួរធ្វើគឺព្យាយាមធ្វើការអ្នកអោយអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នកទៅបានហើយ ជាពិសេសអ្នកមិនគួរបន្ទោសខ្លួនឯងដោយសាររឿងទាំងអស់នោះឡើយ៕
ជីវិតនិងជំរើស Freedom to choose
ជីវិតគឺអំពីជម្រើសដែលអ្នកធ្វើនៅគ្រប់ជំហាននៃការធ្វើដំណើរ។ មិនថាស្ថានភាពណានោះទេ, អ្នកនៅតែមានជម្រើស។ ពិចារណា មើលរឿងរ៉ាវពីទស្សនៈខុសគ្នា កុំបង្ខិតបង្ខំខ្លួនឯង និងគំនិតរបស់អ្នកថាអ្នកមិនមានជម្រើស។
តើអ្នកគិតយ៉ាងណាចំពោះជម្រើស?
Life is about the choices you make in every step of the way. No matter the circumstances, you still have the choices available to you. See things from a different perspective, do not constraint yourself and your thoughts that you do not have a choice.
What are your thoughts on choices?
The culture of NO Hatred.
A few policies I live my in my life. Some of them are:
“Fear no man, hate no man, wish no man misfortune”
It is as you guess, from Napoleon HILL’s “The Law of Success”
The Performing Arts Markets and Platforms
Thanks to The Performing Arts Market (TPAM) in Yokohama, I found this list of resources of International Performing Arts Market and Platform to help performing arts professional expand their networks and reaches. I hope to meet some of you in some of those platforms. Here is the list.
Do not take things too seriously in life or do not take life itself too seriously?
Pictured above, adults playing a simple kids’ game using sandals in public in front of a market in Siem Reap.
I don’t know the answer. I take things and life too seriously all the time. But I chill out sometimes and I would join this group of men to play and not think about A THONG. Nothing at all.
Network Effect Business Model
an interesting read. It is a multi billion dollar bet on business strategy. A business case to study from. Amazon, Craigslist, eBay…etc are great business strategy cases to study and watch out for.
Tradition, faith, sanity, humanity, they go hands in hands
You don’t need to believe in religion to have faith. You don’t need to practice the teaching of religion to love humanity. You do need the ability to trust, to have faith in something, to belive in someone including yourself, to give yourself a chance to love, to think, to experience and to express.
Siem Reap, January 9th, 2017.
