ខ្ញុំយល់ស្របជាមួយនឹងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ថា “យើងជាការសរុបនៃបទពិសោធន៍របស់យើង”
ខ្ញុំជឿថាមនុស្សម្នាក់ៗនិងបទពិសោធន៍ដែលយើងជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងបង្រៀនយើងអ្វីមួយ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងហើយគ្រប់គ្នាគឺជាគ្រូបង្រៀនរបស់យើង។ ចាប់យកពួកគេ ចងចាំពួកគេ រៀនពីពួកគេហើយក្លាយជាមនុស្សល្អជាងមុនដោយសារពួកគេ។
I agree with the statement that “We are the sum of our experiences”
I believe that each and every person and experience we encounter in our lives teach us something. Everything and every one is our teacher. Embrace them, remember them, learn from them and become a better person thanks to them.
Today my memories bring me to 2 incredible persons I met in my life.
First, because it’s Father’s Day. I have flashbacks about my late father. The values and the person I am today is thanks to his and my mom’s wisdom, love and leadership.
Second person is brother RIN Sophat who fought all odds, disability, chronic illness, poverty, bullying, graduated from Phare Ponleu Selpak’s Visual Arts program and went on to be an visual and performing artist on stage with Phare, The Cambodian Circus.
Sophat left this world in December 2016 and my memories of him live on. Thank you for being in this world, and leave us so much love for life.
សូមអរគុណអ្នកនិពន្ធកំណាព្យ & តន្ត្រី ជាមួយ អារម្មណ៍ ស្រងេះស្រងោចយ៉ាងខ្លាំង។
កំណាព្យ និពន្ធ ដោយលោក ឃួន ដេត
តន្ត្រី និពន្ធ ដោយលោក លី វ៉ាន់ថាន់
Remember RIN Sophat who left this world on December 24th, 2016.
Thank you the photographers, composer and musicians. Music copyrighted by Phare Performing Social Enterprise. Poem written by Mr. Khuon Det writer and stage director of Sokha. He was inspired by Max Ehrmann’s Desiderata, 1952.
ឪ សេចក្តីស្លាប់អើយ!! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដង្ហោយហៅខ្ញុំម្លេះ?
សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់?
សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងយឺតៗ។
ខ្ញុំពុំមានភាពភិតភ័យនឹងសេចក្តីស្លាប់ឡើយ !
សេចក្តីស្លាប់អើយសេចក្តីស្លាប់ !! ជិវិតដែលត្រូវបានផ្តល់មកឲ្យយើង យើងឈ្នះវាដោយការលះបង់វា ។
សូមឲ្យការស្លាប់មានកិត្តិនាមជាអមតះ តែ នៅរស់ប្រកបដោយការស្រលាញ់ដែលមិនមានទីបញ្ចប់។
កុំហុសនៃជិវិតដង្ហោយរកសោភណ្ឌ័នៃសេចក្តីមេត្តា ដែលអាចធ្វើអោយការផ្លាស់ប្តូរនៅភាពឯការបស់ខ្លួនឲ្យទៅជាភាពចុះសំរុងជាមួយនឹងរបស់គ្រប់យ៉ាង ។
ជិវិត! ដូចជាក្មេងម្នាក់សើចកំពុងគ្រវីប្រដាប់លេងដែលគ្មាន់ជិវិតរបស់វា នៅពេលដែលវាកំពុងរត់ដូច្នេះដែរ ។ សូមកុំធ្វើអោយឈឺចាប់ខ្លួនឯងដោយការស្រមៃក្នុងស្បៃអន្ធកាល។
សេចក្តីភ័យខ្លាចជាច្រើនកើតឡើងពីភាពឯកា ភាពស៊ីជម្រៅនៃការអនុវត្តន៍ដ៏ត្រឹមត្រូវមួយគឺកំអោយមានភាពតឹងតែងចំពោះខ្លួនឯង ។
សូមរក្សានូវសន្តិភាពក្នុងព្រលឹងអ្នកទោះបីជាវាមិនល្អ មិនបរិសុទ្ធ នឹងមិនដូចបំណងក៏ដោយ តែវានៅតែជាពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោក ជាពិសេសកុមារ និង រស់នៅប្រកបដោយសន្តិភាព ទាំង ផ្លូវចិត្ត ផ្លូវកាយ និង សង្គម ៕
Why are you whispering at me, death?
Death, crawling toward me and secretly looking at me
Death, slowly coming toward me I will not be afraid of death
Death, Death,
Life is given to us, we earn it by giving it
Let death have the immortality of fame
But the living immortality of love
Life’s errors cry for merciful beauty
That can modulate their isolation Into a harmony with a whole.
Life, like a child, laughs; shaking its rattle of death as it runs.
Do not distress yourself with dark imaginings.
Many fears are born of fatigue and loneliness.
Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself. Keep peace in your soul.
With all in a sham, drugery and broken dreams, it is still beautiful I wish all people, especially children Would have peace: physically, mentally and socially .
Daraism&Artists 