ថ្ងៃទី២៤ខែធ្ណូនេះជាគំរប់់ខួប១ឆ្នាំនៃការចាកចេញភ្លាមៗរបស់មិត្តរួមការងារ, សិល្បករ, ដែលយើងស្រលាញ់និងនឹករលឹក លោក រិន សូផាត។ សូមយេីងចងចាំគាត់និងចងចាំថាអំំពេីល្អដែលយេីងអាចធ្វេីឥឡូវនេះបានមិនគួរចាំថ្ងៃស្អែកឡេីយ។ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកអាចនឹងយឺតពេល។
“ឱ សេចក្តីស្លាប់អើយ!! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដង្ហោយហៅខ្ញុំម្លេះ? សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់? សេចក្តីស្លាប់កំពុងរំកិលមករកខ្ញុំយ៉ាងយឺតៗ។ ខ្ញុំពុំមានភាពភិតភ័យនឹងសេចក្តីស្លាប់ឡើយ ! សេចក្តីស្លាប់អើយសេចក្តីស្លាប់ !! ជិវិតដែលត្រូវបានផ្តល់មកឲ្យយើង យើងឈ្នះវាដោយការលះបង់វា ។ សូមឲ្យការស្លាប់មានកិត្តិនាមជាអមតះ តែ នៅរស់ប្រកបដោយការស្រលាញ់ដែលមិនមានទីបញ្ចប់។ កុំហុសនៃជិវិតដង្ហោយរកសោភណ្ឌ័នៃសេចក្តីមេត្តា ដែលអាចធ្វើអោយការផ្លាស់ប្តូរនៅភាពឯការបស់ខ្លួនឲ្យទៅជាភាពចុះសំរុងជាមួយនឹងរបស់គ្រប់យ៉ាង ។ ជិវិត! ដូចជាក្មេងម្នាក់សើចកំពុងគ្រវីប្រដាប់លេងដែលគ្មាន់ជិវិតរបស់វា នៅពេលដែលវាកំពុងរត់ដូច្នេះដែរ ។ សូមកុំធ្វើអោយឈឺចាប់ខ្លួនឯងដោយការស្រមៃក្នុងស្បៃអន្ធកាល។ សេចក្តីភ័យខ្លាចជាច្រើនកើតឡើងពីភាពឯកា ភាពស៊ីជម្រៅនៃការអនុវត្តន៍ដ៏ត្រឹមត្រូវមួយគឺកំអោយមានភាពតឹងតែងចំពោះខ្លួនឯង ។ សូមរក្សានូវសន្តិភាពក្នុងព្រលឹងអ្នកទោះបីជាវាមិនល្អ មិនបរិសុទ្ធ នឹងមិនដូចបំណងក៏ដោយ តែវានៅតែជាពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងពិភពលោក ជាពិសេសកុមារ និង រស់នៅប្រកបដោយសន្តិភាព ទាំង ផ្លូវចិត្ត ផ្លូវកាយ និង សង្គម ៕”
Why are you whispering at me, death?
Death, crawling toward me and secretly looking at me
Death, slowly coming toward me
I will not be afraid of death
Death, Death,
Life is given to us, we earn it by giving it
Let death have the immortality of fame
But the living immortality of love
Life’s errors cry for merciful beauty
That can modulate their isolation
Into a harmony with a whole.
Life, like a child, laughs; shaking its rattle of death as it runs.
Do not distress yourself with dark imaginings.
Many fears are born of fatigue and loneliness.
Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself.
Keep peace in your soul.
With all in a sham, drugery and broken dreams, it is still beautiful
I wish all people, especially children
Would have peace: physically, mentally and socially.
សូមអរគុណអ្នកនិពន្ធកំណាព្យ & តន្ត្រី ជាមួយ អារម្មណ៍ ស្រងេះស្រងោចយ៉ាងខ្លាំង លោកគ្រូឃួនដេត Det Khuon។ កំណាព្យ និពន្ធ ដោយលោក ឃួន ដេត បំផុសគំនិតដោយកំណាព្យដោយMax Ehrmann’s Desiderata 1952 តន្ត្រី និពន្ធ ដោយលោក លី វ៉ាន់ថាន់ Vanthan Belo
Daraism&Artists 